Roots & Roses Festival - Dag 1 Lessines - 30-04-2023 reporter & photo credits: Rootsville info organisatie: Roots & Roses © Rootsville 2023

Zondagmorgen niet naar de bakker maar rechtstreeks richting 'Lesinnes' alwaar 'Roots & Roses' alweer vele muziekliefhebbers van allerlei pluimage naar hun festival zal lokken met Headliners uit alle hoeken in de muziek. 'Roots & Roses' dat ontstond uit de organisatie 'Boogietown' hield hun eerste editie onder deze naam in 2010 en organiseren ook andere events nog onder die naam.

De essentie van dit festival dat in eerste instantie op de 'Dag van 1 Mei' werd gehouden is het promoten van muziek van allerlei genres waardoor er ook een grote diversiteit van liefhebbers wordt aangetrokken. Centraal staan steeds weer de lokale bieren als  als 'Moinette' of een 'Saison'. Ook in de spots ieder jaar is een breed gamma van street food van over Mauritsius, over Mexico langsheen Italië richting Japan. Nog meer dan elders staat het ecologisch feesten hier in de picture.

Door de enorme toename van bezoekers zag de organisatie sinds vorig jaar er het nut van in om het festival op te splitsen in twee dagen en begint het zo vandaag op zondag 30 april met op de welgekende 'Roots' en Roses' podia met vandaag bands als 'The Datsuns, Boogie Beasts, Kitty Daisy & Lewis, Nick Waterhouse, Jim Jones, Chuck Prohet, Leyla McCalla e.v.a.

Bij het betreden wan het terrein op zondag leek het op het eerste gezich wel vertrouwd...alleen stond er 1 grotere tent met daarin aan iedere zijde een podium. De boosdoener was de vele regenval tijdens de maand april. Een idee dat na het verloop van tijd wel bijval kreeg want zo moesten de bezoeker zich maar 180° draaien om zo het volgende concert te kunnen beleven met als immens voordeel, de tent altijd vol. Niet alles werd met bloemen bedacht want buiten zou een tapkraan welkom zijn geweest, het was tenslotte maar meteen één van de zonnigste dagen in een lange periode.

Als opener voor de de twee dagen 'Roots & Roses' koos de organisatie voor een Belgische band in opmars. 'A Murder in Mississippi' is een band met roots in Gent en brachten in 2012 nog een sterk album 'Hurricane' op de markt. De band bestaat uit Leander Vandereecken, Mirthe Vandereecken, Lore Heyerick, Dieter Vanhede, Alexandra Van Wesemael en Stijn Bontinck.

Ze brengen een rootsy mix van Americana, Country, Folk, Blues en Irish Traditionals en hun speelse manier van het brengen van nummers als 'River Wishpers' of 'Wrong Side Of The Road. De speelse manier van spelen op de violin van Alexandra Van Wesemael maakt de we zlefs zin krijgen om hier een square dance te doen ontstaan. Een vrolijk en optimaal beginr om deze twee-daagse gaan aan te vatten. Dit mag zo verder gaan als in 'Forever and A Day'.

Veel tijd om het glas te ledigen was er niet want in de 'Roses Tent' hadden die van 'Purrses' hun sound-check in een record tempo afgewerkt. 'Purrses' is de ontmoeting van rock, groove, soul en punk. De persoonlijkheid van de groep wordt gevormd door Laura Ruggiero die sensualiteit en scherpte brengt. Dit jaar brachten ze nog 'So Cool' uit.

De rest van de band bestaat hier vandaag uit Simon François en de ritme sectie met Max Poelman en Lucas Rger. Met nummers als 'Wrong Tide' en een nieuwe versie van 'My Girl' weten ze ons meteen te bekoren. De titeltrack van 'So Cool' die kwam er ook nog aan en na 'Ride The Dragon' en 'Rolling Like This' was het om te draaien, draai en stonden we zo klaar voor het tweede concert aan de andere kant.

Hier waren het die van 'Howlin' Jaws' die de aandacht zouden krijgen van een toch wel stevig aangedikt publiek. Dit trio komt uit de Franse hoofd- en lichtstad Parijs en bestaan uit Djivan Abkarian, Lucas Humbert en Baptiste Léon en zijn ontstaan in 2011.

Ze brengen een mix van garage rock en heel wat rock 'n roll invloeden uit voorbij epop era's waarin je zowel invloeden van The Kinks als Status Quo zal herkennen. Openen doen ze zelfs met het rockende 'Down Down' van Status Quo waar deze in 1977 een gigantische hit mee scoorden. De hit 'Heartbreaker' van deze 'Howlin' Jaws' die komt dan weer uit het album 'Strange Effect' van 2021.

Je kan dit trio onderbrengen onder de noemer nostalgie in een nieuw jasje en zo brachten ze ook nog nummers als 'Tough Love' en kunnen we zo healend even de zon gaan genieten.

Aan de andere kant stond er een duo uit Oostende met als naam 'The Glücks'. Helemaal geen onbekenden meer uiteraard want zowel hier op 'Roots & Roses" als op 'Sjock' zijn Tina Ghillebert (drums) en Alek Pigor (gitaar). als koppel graag geziene gasten.

Hun eerste volwaardig album verscheen in 2015, een benadering van een Gouden Driehoek die in kaart is gebracht door The Cramps, The Stooges en Thee Oh Sees. Gaandeweg hebben we uiteraard hun eigen sound zien evolueren en zo blijven nummers als 'Bought and Paid For' en 'Uninvited' onweerstaanbaar voor hun fans, en die hebben ze al rijen dik. Zelfs de hoofdman van 'Sjock' stond op de uitkijk. 'The Glücks dat is pure 'Fever'.

Wie even zijnhoofd al wilde leegmaken daarvoor stond buiten de tent het 'Catch Podium' klaar waar tussen de concerten ook een robbertje catch ten beste werd gegeven....alleen blijf het bij mannelijke catchers ;-).

Voor diegene die zich niet konden vinden in dit soort entertainment geen nood want binnen gaan de concerten onverminderd door en is nu het in de 'Roots Tent' de beurt aan 'Kamikaze'. Verwacht nu geen opsomming van de bandleden want deze 'Kamikaze' is zoals we stellen een 'OMB'.

Kamikazé is vooral het soloproject van Jérémy Alonzi van de The Experimental Tropic Blues Band en mag je omschrijven als een muzikale en ongebreidelde zelfmoord van de hedendaagse blues. Een extraverte eenmansband tot het uiterste gedreven maar toch ook met aanlokkende vooral elektronische melodieën.

Wederom draai! en zo staat in ons gezichtsveld nu 'Chuck Prophet & Mission Express'. De uit Californië afkomstige Chuck Prophet kwam eerst op het voorplan bij de psychedelische rockband 'Green On Red' en dit in de 80-ties.

Na nummers als 'Run Primo Run' en zijn original 'You Did (Bomp SHooby Dooby Bomp) kregen we ook Stephanie aan de keys en ook accordeon op 'Marathon' en later met 'Queen Bee' voelde het zelfs een beetje TexMex aan. 'Kicky' een Chet Atkins nummer en op 'Always' was Chuck Prophet dan weer uitgezongen op 'Roots & Roses'.

Allemaal verzamelen geblazen nu voor die muzikale familie uit Londen. Hier in België begon het voor 'Kitty Daisy & Lewis' allemaal met die enorme hit van Canned Heat, 'Goin' Up The Country'. We liepen zowat storm voor deze formatie maar in 2017 brachten ze hun album 'Superscope' uit met gargerock en 60-ties geïnspireerde pop en rock. Niets mis mee war ons bluesy gevoel kreeg toen wel een ferme deuk. Benieuwd wat het nu zou worden.

Met hun instrumentale opener 'Paan Boogie Man' zag het er evenwel terug goed uit en konden we terug genieten van een mix van blues, rhythm 'n blues, soul, ska en vandaag ook redelijk wat skiffle. Het werd terug als 'Smokin' in Heaven'. Hun kracht als muzikale familie bestaat erin dat ze om de haverklap van instrumenten veranderen en we gaan hier nu niet een volledig fotoalbum vertonen.

'It Ain't Your Business', 'Good Looking Woman' en 'Baby Bye Bye' het smaakte allemaal weer naar meer en misschien daarom dat die van 'Blues Peer' ook hun opwachting kwamen te maken.
Op Louis Jorden's cover 'Ooo Wee' swingde de tent hier op 'Roots & Roses' als vanouds en ook papa Durham gaf het beste van zichzelf, net als bij hun passage in 2019.

Lewis schuude nog een mooi akoestisch nummer uit zijn mouw op 'Developer's Disease' maar helaas met 'Say You'll Be Mine' voelde we de bui al hangen. Gelukkig veerde de tent nog op met het ska geïnfiltreerde 'Tommorow' en namen we afscheid met 'Will I Ever' en gelukkig voor ons ook met 'Going Up The Country' en zo zullen we vanacht gerust slapen.

Het bevel om te draaien was ondertussen een automatische geworden al moesten de dorstigen onder ons zich ook nog laten gelden. Op het Roses podium was de volgende act aan aan hun soundcheck begonnen. 'Les Deuxluxes' is een duo uit Quebec bestaande uit zangeres en gitariste Anna Frances Meyer en multi-instrumentalist en zanger Etienne Barry.

Een primeur voor 'Roots & Roses' en daarmee ook voor ons landje en daarvoor hadden ze zelfs een mascotte als Vlaamse Gaai' meegebracht. De fantastische Anna Francesca Meyer straalt enorm veel charisma uit en hun garagerock is stevig maar ook zeer goed.

Twee gitaren, een minimalistisch drumstel aangedreven door Barry’s voeten en twee stemmen. Dat is alles. Genoeg om ultrakrachtige garagerock te produceren, getint met psychedelica en doordrenkt met gevoel voor humor. Met nummers als 'Springtime Devil' en 'My Baby & Me' was het best een aangename kennismaking met deze garagerock uit Canada.

Op het Roots podium waren ze zo al toe aan de voorlaatste band van deze eerste dag, maar wat voor één. Onze Belgische trots in de categorie Alt-blues zijn zowat door iedereen geliefd want zo heeft harper en podiumbeest 'Lord Benardo' in om het even welke formatie hier al ieder jaar op het podium gestaan en dat is toch wel een unicum. We hebben het uiteraard over de 'Boogie Beasts'!

Naast Fabian zijn er natuurlijk ook nog Jan Jaspers, Patrick Louis en Gert Servaes om het volledig te maken en brengen zo de tent meteen in trance met hun 'I Don't Care'. Stomende boogie beats dat is gewoon hun ding en ze weten verdomd ook goed waarom ze gevraagd zijn en dat is om een feestje te bouwen.

Nummers als 'Howl', Mad', of 'You Don't Love Me', Bring it on, we kennen ze allemaal by heart. De vocals bij deze 'Boogie Beasts' worden netjes verdeelt door Patrick Louis en Jan Jaspers waardoor er geen momentum ontstaat van verveling. 'Trouble' betekend vandaag gewoon hier op 'Roots & Roses' dat het einde van de set aan het naderen is. Nog een laatste keer 'Like A Snake' en met 'A Girl Like You' geven deze vier beesten een knipoog naar alle vrouwelijke fans hier aanwezig. Straf en Belgisch!

Ook op het andere podium begint de line-up alsmaar in te korten en zo krijgen we hier nu 'Ron Gallo'. Ron is een rijzende ster aan de andere kant van de oceaan. Amerikaanse rock met een psychedelisch kantje. Hij was frontman van de 'Toy Soldiers' maar begon in 2014 aan zijn solo-carrière.

Nu heeft hij zijn nieuwste album 'Forground Music' in zijn bagage meegebracht. Nummers als de titeltrack en 'Entitled Man' staan ook vandaag op het programma net als 'Anything But This'. Maar zijn fans hier aanwezig zullen ook wel verlangen naar 'Are You Enough' waarmee hij eerder richting 90-ties pop evolueerde.

Razend benieuwd was ik nu naar de volgende act op het Roots podium. 'Leyla McCalla' was celliste bij de stringband de 'Carolina Chocolate Drops'. Ze werd geboren in Queens maar woont vandaag de dag in New Orleans. Haar ouders kwamen van Haïti en de muzikale invloeden van ginds samen met die van de 'Big Easy' zorgen voor magische momenten op het podium.

Ze begint eraan op haar cello met een zeer intiem en pakkend instrumentaal nummer. Dit is emotie verpakt in een muzikaal jasje. Met een nummer als 'Lavi vye neg' uit haar album 'Capatalist Blues' uit 2019. Met zulke nummers lijkt het er voor een Europeaan op of je verzeild bent in een Portugese Fado club. Heerlijk om luisteren en helaas voor de band hebben we enkel oog en oor voor deze Leyla McCalla.

De exotische geïnspireerde nummers doen de tent in een soort trance belanden waarbij we wegdromen op één of andere vakantie bestemming. Luister maar naar 'You Don't Know Me' of naar 'Fort Dimanche' en 'Memory Song' uit haar nieuwste album 'Breaking The Thermometer' uit 2022 net als het opende 'Nan Fon Bwa'. Even slikken want hoe goed was dit! Een muzikaal hoogstandje op 'Roots & Roses'.

Omdraaien....want daar staat 'Jim Jones & His All Stars' klaar. De weg naarheen Lessines moet deze Britse muzikant niet meer zoeken want hij stond hier al meerdere keer op het podium. Met deze 'All Stars' volgt er een waren rhythm 'n blues tornado maar niet zonder Jim's punk attitude zeker op opener 'Cemment Mixer'.

De blazers zorgen uiteraard voor de nodige soulgrooves in de nummers. De 'dubbele tent' die was toen zo goed als volzet. Bij 'Burn Your House Down' was voor zowel de liefhebbers van punk als van soul onder de indruk. Wat dan gezegd van de tearjerker 'Can't Believe You Wanna Leave Me', eentje dat Little Richard in 1957 uitbracht en waarmee er zovele succes hebben gehad. Denk maar aan Peter Green of nog beter de prachtige versie van de Texaanse bluesmadam Lou Ann Barton in 1989.

Gisteren waren we nog op een tribute voor de 50ste verjaardag van Tom Waits zijn 'Closing Time'. Nu is het closing time op het roots podium met niemand minder dan Nick Waterhouse. Hij brengt zijn rhythm & blues zo authentiek dat je amper kan geloven dat hij nog maar een dertiger is. Hij staat bekend als “the young guy who makes old r&b” en in de States en werd zo een rasechte ster.

Nick Waterhouse is op ronde met zijn nieuwste album 'The Fooler'. Na nummers als 'Is That Clear' en 'Some Place' uit zijn debuutalbum 'Time's All Gone' van 2012 is er dan 'Hide and Seek' uit hete nieuwe album. Uiteraard staat deze rhythm 'n blues in stil contrast met deze va daarnet. Ook 'Plan For Leaving' is van 'The Fooler' maar hem laten gaan dat doen ze hier nog niet op Root's & Roses'.

Beetje bij beetje begint dan toch de ganse tent mee te deinen op de titeltrack van het album en 'Looking For A Place'. Maar de apotheose die moet er dan nog aankomen met 'LA Turnaround' uit zijn album 'Never Twice' van 2016. Goed uiteraard voor een bisnummer.

Ook op het roses podium zijn ze klaar om nog eens alles te geven met 'The Datsuns'. Hun bekendste hit 'Motherfucker From Hell' kunnen de liefhebbers Hard rock en Metal uiteraard allemaal mee kelen. Deze band uit Nieuw Zeeland werd opgericht in 1998.

In 2021 brachten ze het garage rock album 'Eye Toi Eye' uit met daarop nummers als 'Sweet Talk' en 'Moongazer' en zo daverde Lessines vanavond nog een laatste maal op zijn grondvesten. Ik gaf me over aan de vermoeidheid en trok zo richting camper. Tot morgen!

ook zij waren hier vandaag...

ook dit is 'Roots & Roses'

Veel tijd voor een volgende 'Pils Redor' was er niet maar toch nu al cheers op een goede afloop van 'Roots & Roses 2023' met een verbroedring van Gevarenwinkel, Devant-Les-Bois' en onze Waalse vrienden.

Uiteraard was het buiten de tent ook optimaal om zowel van het aanbod van bands alsook de stralende lentezon te genieten wat er dan ook velen deden en ook hier is niets mis mee.

Alleen is maar alleen en zo hopen we dat 'ons' Ann er nog eens gaat bij zijn...

De mascotte van 'Les Deuxluxes'...

en lekkere artisanale bieren...

en